Precies een week geleden stond ik voor het eerst op de Grand Slam in Parijs, een geweldige ervaring waar ik tevreden op terugkijk. Erg gaaf om in deze enorme arena met veel publiek op de mat te staan.

Mijn voorbereiding was erg goed en ik was er klaar voor. De eerste ronde wist ik dan ook gecontroleerd te winnen met een mooi punt.

Vervolgens zou ik in de tweede ronde tegen een Canadees moeten, maar deze was de ronde ervoor geblesseerd geraakt. Hierdoor schoof ik direct een ronde door, naar de kwartfinale.

De kwartfinale was tegen de Japanner Fujiwara, die al meerdere Grand Slams op zijn naam heeft gezet. Het was ook nog eens links tegen links, waar ik voorheen de meeste moeite mee had. De eerste drie minuten gingen erg gelijk op, het was een tactische pot. Later in de partij wist hij te winnen door een punt op de grond. Jammer, maar ik stond zeker mijn mannetje tegen deze wereldtopper.

In de herkansing moest ik tegen een Fransman. Deze jongen wist mij aan het begin van te partij te verrassen met een worp, waardoor ik een punt achter kwam te staan. Vervolgens heb ik de hele partij keihard gevochten om dit punt terug te halen, waar ik meerdere keren enorm dichtbij was, maar helaas is dit niet gelukt.

Het scheelde nagenoeg niks of ik stond in het finale-blok in Parijs. Ik heb eruit gehaald wat er die dag in zat en ik weet dat ik elke keer weer stappen blijf maken, wat ook te zien is. Dit motiveert mij alleen maar meer om er keihard voor te gaan. Het is nog niet zeker of ik dit jaar nog een toernooi kan doen, maar ik heb nu in ieder geval lekker een paar toernooien achter elkaar kunnen doen, waarbij ik uit elk toernooi weer belangrijke lessen heb gehaald. En de dingen waarop ik aan het trainen ben gaan steeds beter.