Slingerland had een mixteam (9 judoka’s) samen met Den Edel uit Gouda. Er waren 4 poules van elk 4 teams. Slingerland begon heel sterk en won van Sportschool Troelstra uit Friesland. Ook Jim won zijn wedstrijd (ippon) met een overname van een heupworp.

Jim (boven) stuurt de ander door en scoort ippon

Hierna kregen ze het heel moeilijk en verloren ze van Stichting Top Judo Nijmegen (nipt) en van Ben Rietdijk Sport. Jim trof hier Jamie Raijmakers, 3 jaar ouder en kampioen van Nederland. Duidelijk (en logisch) nog een maatje te groot. Later zouden deze twee teams de nummers 1 en 2 worden en bleek dat de loting dus niet zo gunstig was.

Jim (links) tegen Jamie Raijmakers (foto: Ed de Bruyn)

Slingerland ging zo met 7 andere teams naar de verliezersronde. Vreemd (maar wel grappig) genoeg hadden ze hier ook 3 prijzen te vergeven, en hoogst haalbare was dus eerste van de verliezersronde te worden. De moraal was echter aardig gezakt, want stiekem hadden ze toch op meer gehoopt. Ook vreemd voor ons was dat Spip en ik nog maar 1 wedstrijd konden kijken omdat we naar een feest van Tante Gré in Geldrop moesten (85 jaar!).

De 3 wedstrijden die volgden werden alle drie (resp. Pijloo Sport, Haaglanden en judoclub Berlicum) door het Slingerland team gewonnen en zo werden ze inderdaad 1ste van de verliezersronde. De eerste partij verloor Jim door een discutabele houdgreep van een overigens veel oudere en sterkere judoka (de scheids bleef doortellen terwijl geen van beide judoka’s het wedstrijdgedeelte van de mat nog raakte). De tweede partij stond hij tegen oude bekende Bruno le Griep, een judoka waar lastig tegen te judo-en valt. Na 3 minuten geen scores en dus een scheidsrechtersbeslissing. Dubbeltje op zijn kant, en het viel naar Bruno. Laatste partij tegen een jongen van Berlicum wist Jim eerst een uchi-mata door te sturen (waza-ari) en vervolgens een voetveeg te maken (weer waza-ari en dus ippon voor Jim).

Bruno op z’n knieën (foto: Rien van Harten)

Voetveeg van Jim (links) was goed voor een ippon (foto: Rien van Harten)

Nou ja, na 8 weken vakantie en nul wedstrijdritme is de kop er in ieder geval weer af. Geen spannend verslag dit keer maar wel weer een ervaring rijker.