Vandaag naar top van de Noordkop voor de 33e Open Internationale Helderse Judo Kampioenschappen (in Den Helder dus). Naar eigen zeggen uitgegroeid tot een van de zwaardere toernooien van het land, met vele internationale deelnemers (o.a. heel veel Denen). Dit is Jim zijn eerste toernooi weer sinds lange tijd, wegens zijn blessure heeft hij inmiddels al 3 toernooien moeten missen. Afgelopen donderdag is hij voor het eerst weer naar de bondstraining geweest. Van judo- of wedstrijdritme is dus geen sprake, maar zin heeft hij des te meer. Hopelijk kan hij hier een paar lekkere partijtjes judoën.

Den Helder, met bovenin nog net een puntje van Texel en links een stukje van Noorderhaaks (een onbewoond eiland dat zich per jaar zo’n 100 meter verplaatst).

In Den Helder aangekomen bleek dat het toernooi enorm aan het uitlopen was. Jim zou om 11 uur beginnen, maar anderhalf uur (en 4 warming up’s) later stond hij nog niet op de mat. Toen ze eindelijk gingen beginnen bleek dat Jim zijn eerste partij een vrijloot had. Schiet niet op dus met dat wedstrijdritme.

Zijn tweede partij trof hij een onbekende en zoals al snel bleek onervaren judoka. Niet iemand om lekker tegen warm te judoën dus. Na enkele seconden was het dan ook voorbij. Jim legde hem in een houdgreep/beenverwurging en de ander tikte af.

Met pas een paar luttele judoseconden voor Jim op de klok, bood zijn volgende tegenstander zich al aan. Over uitersten gesproken. Dit was Frank de Wit (Nederlands kampioen in de klasse tot 60 kilo). Het zat er in dat hij hem vandaag tegen zou komen, maar dan liever wat later in het toernooi. Het ging er fel aan toe, maar na bijna 3 minuten judo stond er nog geen score op de klok. Dat veranderde, want Frank scoorde snel achter elkaar 2 yuko’s en kreeg Jim in een beenklem. Jim moest helaas aftikken en zo ging de partij naar Frank. Jim kon nog nu maximaal nog derde worden (Frank werd later eerste).

Jim tikt af.

Vierde partij trof hij Rombout van Amstel (van Kenamju) uit Velserbroek. Rombout (een oude bekende) heeft hele lange armen en Jim vind het daardoor lastig om met hem te judoën. Uiteindelijk weet Jim met 2 waza-ari’s (=ippon) het verschil te maken.

Eerste waza-ari (ko uchi maki komi)

Tweede waza-ari (door een overname)

Vijfde, en tevens laatste partij gaat om het brons. Jim treft hier Nick Hoogenboom, wederom van Kenamju. Het werd een partij waar lang over zou worden nagepraat. Jim zet namelijk na een paar seconden een offerworp in en werpt Nick hard over zich heen en vol op zijn rug. Ippon voor Jim dus. Tot zover niets aan de hand. Het punt was echter of Jim of Nick zijn voet nou nog net op de mat stond of net daar buiten, op het moment dat Jim de worp inzette. De fans van Nick vonden van niet, net zoals 1 hoekscheidsrechter. De hoofdscheidsrechter en de andere hoekscheidsrechter vonden echter van wel. Jim won dus zo het brons, maar het bleef nog lang onrustig (met zijn blessure is het gelukkig goed gegaan).

Jim (rechts) zet een offerworp in, werpt Nick over zich heen en scoort ippon. De vraag was of één van de twee het gele wedstrijdgedeelte van de mat nog raakte op het moment van de inzet...