Dit Belgisch Open is het eerste toernooi van het nieuwe seizoen, en onder andere voor Jim tevens een meetmoment voor plaatsing EK tot 23 jaar in november in Boedapest. Het toernooi is traditioneel sterk bezet, al zou je dat als je aan komt rijden in een grauwe buitenwijk van Visé niet zo snel zeggen. Er zijn hier naast de Belgen zelf, veel Franse, Duitse en Canadese judoka’s. In Jim z’n klasse tot 81 kilo zitten vandaag 52 judoka’s.

Eerste partij is tegen Dylan Roche, die in 2016 kampioen van Frankrijk wist te worden bij de junioren. Het gaat er direct fanatiek aan toe en Jim zat met twee beenvegen dicht tegen een score aan. De Fransman probeert keer op keer een tilworp in te zetten, maar Jim behoudt de controle.

Dan loopt Roche tegen een straf (shido) aan omdat hij van de mat af loopt. Jim oogt sterker, de Fransman krijgt geen ruimte om een worp in te zetten en loopt wegens deze passiviteit tegen zijn twee shido aan.

Jim weet een punt te scoren met een uchi-mata en komt nu 1-0 voor te staan.

Roche zet vervolgens een heupworp in. Althans dat probeert hij, Jim neemt de worp echter over en scoort hiermee z’n tweede punt. Hij komt op 2-0 en twee punten zijn volgens de nieuwe 2018 regels, die hier vandaag zijn ingegaan, een ippon. Voelt raar, maar regels zijn regels dus wint Jim de partij.

Tweede tegenstander is Hannes Conrad (26), meervoudig Duits kampioen bij de senioren.

Al vrij snel zet Conrad een beenworp in (ko-uchi-maki-komi) en weet daar 1-0 mee voor te komen.

Dan zet Jim een beenveeg in, ook goed voor een score en de stand komt weer gelijk (1-1).

De inzetten gaan over en weer, ze lijken echt aan elkaar gewaagd te zijn. Dan verrast de Duitser Jim wederom met een ko-uchi en komt hij op 2 tegen 1, en (piep!) volgens de nieuwe regels is het nu al afgelopen en gaat de winst naar de Duitser. Sjonge het had gewoon een mooie partij kunnen worden met veel scores over en weer. Jim was beslist nog niet klaar met de partij, maar de partij dus al wel met Jim... Het zal wel wennen zijn maar deze regel voelt nog erg vreemd. Een beetje alsof er bij een voetbalwedstrijd een club na een kwartier met 2-1 voor komt en de scheidsrechter dan zegt: ‘Jongens, stop d’r maar mee we zijn klaar’. Dit voordeel kan uiteraard ook Jim z’n kant een keer op gaan vallen, maar voor nu is het dus erg zuur.

Als de Duitser poulewinnaar wordt mag Jim gaan herkansen, maar in de poulefinale verliest hij in de laatste seconden van een andere Duitser (Cavelius, de uiteindelijke kampioen). Conrad zelf wordt knap derde.

Goed. Evalueren, lering uit proberen te trekken en niet meer omkijken is nu het devies. De nieuwe regels vragen wellicht om een andere aanpak. Wordt vervolgd.