Ons team was helaas erg verzwakt; Mike Lingen (onze -50 kg) was te zwaar en kon niet mee, Michael Schoustra (Mike’s vervanger) was flink geblesseerd aan zijn knie maar ging toch mee, Hidde Wolterbeek (onze -66 kg) had last van zijn knie en rug en Casper van Vliet (onze +73 kg) was ook geblesseerd en kon niet mee zodat we dit gewicht niet bij ons hadden en deze dus altijd zouden verliezen.

Eerste partij had team Slingerland een bye. Tweede partij troffen ze JC Berlicum. Jim kreeg hier heel toevallig Joost van Hoof, de jongen waar hij vorige week in Zuidland van verloor omdat Jim’s ippon daar niet op het bord kwam. Jim was dus nu dus gebrand op een revange. Het begon goed en Jim domineerde de partij. Een inzet (heupworp) van Joost werd vol overgenomen door Jim en de scheids gaf een wasa-ari. De Slingerlanders stonden te klappen en te gillen, maar de wasa-ari kwam bij Joost op het bord terecht (?). Na protest van de coach gingen de scheidsrechters in overleg, maar de wasa-ari bleef bij Joost staan. De geschiedenis zou zich hier toch niet gaan herhalen? Jim bleef kalm (als enige) en ging er vol gas tegenaan. Hij scoorde 4 yuko’s achter elkaar (waarvan er maar 3 op het bord kwamen), vervolgens een wasa-ari en tot slot een ippon. Nou, duidelijker kon niet. De winst ging zo gelukkig toch naar Jim. Als team wisten ze met 4 tegen 3 te winnen en zo gingen ze door naar de volgende ronde.

Jim (wit) scoort wasa-ari maar punt gaat naar Joost

Derde partij ging tegen het team van Hercules uit Zuid-Limburg. Hier trof Jim de Nederlands kampioen van de -15, de in Armenië geboren Gagik Grigorjan (die wacht op een Nederlands paspoort, waarover in judoland veel te doen is). Ze hebben elkaar al een paar keer ontmoet en Jim lijkt steeds dichter bij te komen. Jim liet dan ook geen gras over de tatami groeien en wist Gagik al na enkele seconden te vegen. De hoekscheidsrechter gaf een ippon, maar de hoofdscheidsrechter ging voor een wasa-ari. De wedstrijd ging dus door op de grond en Gagik kwam in een houdgreep. Gagik wist echter zijn benen om die van Jim te krijgen waardoor de houdgreep werd verbroken. Zinderende minuten volgden en Jim bleef op ruime voorsprong. Maar Gagik zou Gagik niet zijn als hij niet zou proberen om Jim zijn been te pakken te krijgen. Uiteindelijk lukte dit dan ook helaas, en middels een tilworp (die vanaf januari wordt verboden) wist hij de winst zo toch nog naar zich toe te trekken. Maar petje af voor Jim, want nog nooit was hij zo dichtbij de winst. Als team verloren ze met 5-2 en gingen dus naar de verliezersronde. Hercules zou later op de dag kampioen van Nederland worden.

Jim (wit) veegt Gagik voor wasa-ari

Jim krijgt Gagik in hougreep

Gagik pakt Jim’s been en wint met tilworp

In de vierde partij troffen ze het team van Ben Rietdijk Sport, de winnaar van vorig jaar. Rietdijk had dit jaar een team samengesteld uit topjudoka’s van 5 andere clubs en zou dus bijna zeker een niet te nemen hindernis worden. Jim trof hier Jamie Raijmakers (zwarte band, drie jaar ouder en Nederlands kampioen onder 17 jaar). De vier minuten zonder ippon uit judo-en zou voor Jim dus al een prestatie zijn. Jamie had een taaie aan Jim. Hij kreeg geen grip op hem en kreeg zelfs een straf voor passiviteit. Keer op keer probeerde hij Jim te tillen, maar steeds zonder resultaat. Jamie kreeg nog een shido (voor bij Jim in zijn mouw pakken) waardoor Jim een yuko kreeg. Uiteindelijk lukt het Jamie toch om Jim’s been een keer goed te pakken en hem te werpen (wasa-ari). Na vier minuten judo ging de winst dus naar Jamie, maar hij kreeg het niet cadeau. Het team verloor met 6 tegen 1 en kon weer huiswaarts gaan. En Jim, die hier super heeft staan judo-en, is weer een hele mooie ervaring rijker.

Jamie probeert Jim keer op keer te tillen