Al snel werd duidelijk dat het vandaag geen makkie ging worden. Jim zat in een poule van 27 judoka’s waaronder Frank de Wit (de Nederlands kampioen). Een beetje gunstige loting zou dus wel leuk zijn. Maar helaas, Jim zag al snel op het briefje bij de jurytafel dat als hij zijn eerste partij zou winnen, hij daarna gelijk tegen Frank zou moeten ...

De eerste partij (Jim was trouwens meer dan normaal gespannen) duurde niet erg lang. Binnen 20 seconden maakte Jim een Okuri-Ashi-Barai, oftewel een voetveeg waarbij beide benen worden weggeveegd.

Tweede partij zodoende tegen Frank de Wit. De spanning droop eraf. Na een halve minuut maakte Jim een voetveeg, waarbij Frank op zijn zij terecht kwam en Jim dus zeker een yuko zou moeten krijgen, maar de scheids zweeg echter in alle talen (?).

Een minuut later zette Frank een worp in met zijn hoofd naar de mat gericht. Hij wierp Jim, die op zijn beurt Frank op zijn rug trok. Het was een rare situatie waar veel in gebeurde, maar de scheids zweeg wederom in alle talen. De vader van Frank schreeuwde wat vanaf de tribune, en de scheids richtte zich tot deze man en vertelde dat hij (de scheidsrechter) de baas was. Vervolgens gaf hij een ippon, maar nog niemand wist op dat moment zeker voor wie die was. Was hij voor Jim, omdat Frank zichzelf in gevaar bracht met deze inzet? Je kan hier namelijk een hansoku-make (de zwaartse straf die direct lijdt tot ippon voor de ander) voor krijgen. Of was hij voor Frank die Jim op zijn rug wierp? Of was hij toch voor Jim omdat die Frank zijn worp overnam en Frank op zijn rug wierp? Kortom, niemand wist het nog want de scheisrechter wees nog steeds niemand aan. In plaats van iemand aan te wijzen, vroeg hij aan de judoka’s wie de ippon nou maakte (?) Jim stond verbaasd te kijken, en Frank (overigens een heel aardig ventje) stak zijn vinger op en kreeg de ippon. Jim verloor en was, zeker door de manier waarop, erg verdrietig. Verliezen van Frank is natuurlijk geen schande, maar de manier waarop was wel op zijn minst vreemd te noemen. Liever hadden we een wat goedkopere zaal, maar dan wel per mat 3 scheidsrechters in plaats van 1 gehad.

Jim ging dus naar de verliezersronde, waar hij vrij snel weer aan de bak moest. Eerst scoorde Jim een yuko met een overname van een lage schouderworp, en vervolgens kwam de ander in een houdgreep terecht die Jim niet meer los zou laten. Ippon voor Jim.

De vierde partij (tegen Gerbrand van Putten) wist Jim binnen 9 seconden te beslissen, middels een voetveeg. Zo trof hij in zijn vijfde partij een oude bekende, Rombout van Amstel uit Velserbroek. Inzetten over en weer, maar Rombout liet zich niet makkelijk werpen. Jim wist na een minuut echter toch met een yuko voor te komen. Zo’n 15 seconden voor het eind stond hij nog steeds voor en had hij zich een straf (wegens passiviteit) kunnen veroorloven om de wedstrijd te winnen. Maar nee hoor, Jim bleef inzetten (met alle risico’s van dien) en werd net voor het eind door Rombout overgenomen en op zijn rug gegooid. Zo eindigde voor Jim dit toernooi. Rombout wist knap derde te worden en Frank werd eerste.

Jim en Frank (foto: Ed de Bruyn)